9 miesięcy czyli spowiedź ciężarnej

Hello!

To, że jestem w ciąży, wie już chyba każdy z Was. Na Instagramie, czy tutaj na blogu, dostaję od Was dużo gratulacji, bądź zapytań o zdrowie i samopoczucie. Serdecznie dziękuję za zainteresowanie i troskę :) Przez to wiem, że nie jestem Wam obojętna. 

21.06 ciąża zostanie uwieńczona cesarskim cięciem, spowodowane moimi kręgosłupowymi sprawami. Ja się cieszę, bo nie będę musiała czekać w niepewności do ostatniej chwili, a czy taki poród jest zły czy dobry - nie mnie to oceniać, bo ja chcę tylko i wyłącznie tego, żeby całość przebiegła szybko i sprawnie. Są osoby, które potępiają takie rozwiązania. No cóż, pech chciał, że na przekór nim i tak będę mamą :) 

1 trymestr był dla mnie najgorszy, bo nie dość, że musiałam pójść na zwolnienie lekarskie, to wiecznie chciało mi się spać i byłam nie do życia. Zdarzały się wymioty, miałam mdłości, nie mogłam prawie nic jeść, a większość czasu spędzałam w łóżku. Jedynymi potrawami jakie jadłam były: kapuśniak, sos grzybowy, pomidorowa oraz mandarynki. Szerokie menu, nie powiem. Na szczęście, nie miałam ciągotek na słodkie, a tego bałam się najbardziej. 

Miałam słabe wyniki krwi, co szybko objawiło się anemią. Brzuch nie chciał rosnąć, a ja nie tyłam. Oczywiście bałam się konsekwencji i tego, że weźmie mnie później. 

2 trymestr zleciał jeszcze szybciej. W sumie tak szybko, że nawet nie wiem kiedy, bo całość działań skupiła się wokół kupna i remontu mieszkania, a potem przeprowadzki. W dalszym ciągu nasze gniazdko nie jest całkowicie zrobione, ale jest na tyle gotowe, że możemy w nim normalnie żyć.

Zaczęłam przybierać na wadze, a z racji, że był to okres zimowo - wiosenny, ciągle odczuwałam niepohamowane napady snu. Wyniki były coraz gorsze, ale Maluch rozwijał się prawidłowo, więc nie panikowałam na zapas. Jedzenie się nie zmieniło i wciąż jadłam to co w poprzednich tygodniach. A, zapomniałabym, do całości doszły jabłka i lody, ale tylko bakaliowe i tylko marki Grycan. 

Ostatni trymestr dał mi się we znaki dopiero ostatnio. Zaczęłam odczuwać potężne bóle pachwin, które uniemożliwiały mi normalne poruszanie się. Na szczęście kilka dni temu zaczęły ustępować, więc nie czuję się już jak "paralita".  O dziwo kręgosłup nie dawał o sobie znać, a byli tacy, co straszyli mnie, że od 5 miesiąca będę leżeć plackiem... Shame on you!

Przez 9 miesięcy przytyłam 11,5 - 12 kg, czyli tyle ile przewiduje norma. Całość poszła w brzuch i w piersi. Niezmiernie cieszy mnie ten fakt, bo miałam paniczne lęki, że utyję co najmniej 30 kg i później tego nie zrzucę. Już raz przechodziłam dietę redukcyjną, na której spadło mi 22 kg, więc obawa przed powrotem do dawnego wyglądu dosyć mocno wpłynęła na moją psychikę, a w połączeniu z brakiem apetytu, wyszło jak miało wyjść, czyli książkowo. Oczywiście zrobiło się ciepło, w konsekwencji czego zatrzymuje się we mnie woda i puchnę w obrębie twarzy, dłoni i nóg. Współczuję dziewczyną, które będę musiały znieść upały. Ja nie wiem, czy dałabym radę.

Pod względem estetycznym, moje ciało nie uległo większym transformacjom. Brzuch wystaje, ale nie jest kosmicznych rozmiarów, przez co wyglądam jakbym dopiero była w 7 miesiącu. Dzięki genom i regularnym smarowanie się, nie dorobiłam się ani jednego rozstępu. Włosy u nasady dosyć mocno się zagęściły, choć wiem, że wypadną, bo taka kolej rzeczy :) Jedynym minusem związanym z włosami było to, że stały się bardzo odporne na farbowanie. Jak kiedyś nie wierzyłam w takie pierdoły, tak w końcu się przekonałam na własnym organizmie. 

Twarz lekko pożółkła, ale jako tako nie dorobiłam się nowych plam pigmentacyjnych, tylko znamiona ściemniały. 

Z nieprzyjemnych rzecz wróciło mi AZS, przez co skóra zaczęła mi się łuszczyć na przedramionach. Pojawił się cellulit, ale podejrzewam, że jest to wodny, więc szybko się go pozbędę. Tzn. mam taką nadzieję. Ogólnie jestem zadowolona z takiego obrotu spraw, bo wiem, że mogło być gorzej, dużo gorzej :) 

Ostatnie selfie w dwupaku i to bez makijażu. 

Wyprawka została skompletowana. Z racji, ze jest to nasze pierwsze, a zarazem ostanie dziecko, prawie wszystkie rzeczy są nowe. Łóżeczko jeszcze nie dojechało, ale za to wózek od miesiąca stoi i czeka na malutką Zofię Helenę. Kupując artykuły dla niemowlaków, starałam się zachować zdrowy rozsądek. Nie chwytałam każdej rzeczy, bo mogłaby się przydać. Do koszyka wpadały tylko te produkty, które faktycznie będą potrzebne, bo nie widzę sensu trzymania 15 butelek, skoro dwie w zupełności wystarczą. Jeśli nie, to się dokupi :) Uwzględniając wszystkie koszta związane z narodzinami (wyprawka + prywatne wizyty + badania) wydaliśmy już ponad 4 tysiące... Obawiam się, że na tym się nie skończy, bo zapewne jest coś o czym zapomnieliśmy. 

Przez większą część ciąży nie miałam ochoty się malować. Dopiero ostatnio powróciłam do tej czynności i jednak wiem, że lepiej czuję się, gdy mam wyrównany koloryt twarzy :) 

Jeśli chcecie, zrobię Wam BabyHaul, choć nie wiem, czy pasuje do tematyki bloga :)

Ps. wszystkie kolejne posty będą pojawiać się blogowego zapasu zrobionego na czarną godzinę, bo niestety, ale nie wiem kiedy się ogarnę, aby móc wrócić do regularnego blogowania. Trzymajcie kciuki za Nas!

Blanka