Bell, LipTint dla Biedronki. Syf, kiła i mogiła.

Hello!

Od kilku dni mam tak wstrętny nastrój, że pisane czegokolwiek pozytywnego przychodzi mi z wielkim trudem, więc odgrzebałam z dysku zdjęcia kolejnego kosmetycznego niewypału jakim jest liptint z Bell - edycja biedronkowa.

Widziałam multum dobrych opinii na temat tego kosmetyku w wersji klasycznej (wersja normalna), dlatego byłam przekonana, że wersja w różowym opakowaniu (biedronka) niczym nie będzie odbiegać od pierwowzoru. Pomyliłam się, i to bardzo. Ciul.

Na aplikatorze widoczne widać piękną, neonową pomarańcz. Szkoda, że w rzeczywistości kolor zupełnie różni od tego, co widać poniżej.

Schodki zaczynają się za sprawą konsystencji, która jest ewidentnie żelowa, a słaba pigmentacja rozwala system po całości.

Na ustach pomarańczowe tony przechodzą w róż. Nie mam pojęcia dlaczego tak się dzieje, ale jest to dla mnie trochę dziwne zjawisko.

Po nałożeniu tintu na usta, całość zaczyna zmieniać formułę z żelowego musu na coś w rodzaju klejącej się żelatyny.  Trwałość jest krótka, zbyt krótka. 10 - 20 minut i moje usta zaczynają się robić takie "naked", ujawniając wysuszone skórki. Chemiczny smak, którego nie mogę znieść wżera się w wargi i za każdym machnięciem języka po ustach czuję posmak jakiegoś detergentu.

Kilka ml zgrozy skutecznie zniechęciło mnie do kupowania innych kosmetyków, wyprodukowanych specjalnie na potrzeby Biedronki. Wolę wydać ciut więcej i mieć pewność, że nie kupię kota w worku.

Blanka